دوره 9، شماره 4 - ( زمستان 1402 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 36-27 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Setoodehzadeh F, Kamali F, Bakhtiyari M, Mir Sadegh F, Amiri Moghaddam M H. Investigating Self-care Behavior and its Influential Factors in Patients with Type 2 Diabetes in Zahedan. J Health Res Commun 2024; 9 (4) :27-36
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-905-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-905-fa.html
ستوده زاده فاطمه، کمالی فاطمه، بختیاری مهدیه، میرصادق فاطمه، امیری مقدم محمد حسن. بررسی رفتار خودمراقبتی و عوامل مؤثر بر آن در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در شهر زاهدان. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1402; 9 (4) :27-36
کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
چکیده: (1767 مشاهده)
مقدمه و هدف: دیابت یکی از معضلات بهداشت عمومی در دنیا است. مهم‌ترین رکن کنترل دیابت و عوارض حاصل از آن رفتارهای خودمراقبتی است؛ لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رفتار خودمراقبتی و عوامل مؤثر بر آن در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شهر زاهدان طراحی و انجام شد.
روش کار: در این مطالعه ی مقطعی از نوع توصیفی و تحلیلی، 308 نفر از بیماران دیابتی که بین سال‌های 1394 تا 1400 در سامانه‌ی سیب ثبت شده بودند، به‌روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای، انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه‌ی رفتار خودمراقبتی بود و اطلاعات دموگرافیک از پرونده‌ی الکترونیک (سامانه‌ی سیب) دریافت شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ورژن 16 تجزیه‌وتحلیل شدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد فراوانی) و آزمون‌های تحلیلی من‌ویتنی و کروسکال‌والیس تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره‌ی خودمراقبتی بیماران 07/48 و وضعیت خودمراقبتی در آن‌ها متوسط بود. نتایج نشان داد که بین نمره‌ی رفتار خودمراقبتی و سن، وضعیت شغلی، سطح تحصیلات، وضعیت تأهل، وضعیت اقتصادی، مصرف سیگار، سابقه‌ی بستری و عوارض بیماری ارتباط معنی‌داری وجود دارد (0/05> P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه ی حاضر، وضعیت خودمراقبتی بیماران در سطح متوسط است؛ لذا، برای ارتقای رفتار خودمراقبتی، سیاست‌گذاران سلامت بایستی با توجه به نیازهای جامعه، برنامه ای مناسب تدوین کنند و آموزشگران سلامت با توجه به عوامل مؤثر بر خودمراقبتی، مداخلات آموزشی لازم را انجام دهند.
روش کار: در این مطالعه ی مقطعی از نوع توصیفی و تحلیلی، 308 نفر از بیماران دیابتی که بین سال‌های 1394 تا 1400 در سامانه‌ی سیب ثبت شده بودند، به‌روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای، انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه‌ی رفتار خودمراقبتی بود و اطلاعات دموگرافیک از پرونده‌ی الکترونیک (سامانه‌ی سیب) دریافت شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ورژن 16 تجزیه‌وتحلیل شدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد فراوانی) و آزمون‌های تحلیلی من‌ویتنی و کروسکال‌والیس تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره‌ی خودمراقبتی بیماران 07/48 و وضعیت خودمراقبتی در آن‌ها متوسط بود. نتایج نشان داد که بین نمره‌ی رفتار خودمراقبتی و سن، وضعیت شغلی، سطح تحصیلات، وضعیت تأهل، وضعیت اقتصادی، مصرف سیگار، سابقه‌ی بستری و عوارض بیماری ارتباط معنی‌داری وجود دارد (0/05> P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه ی حاضر، وضعیت خودمراقبتی بیماران در سطح متوسط است؛ لذا، برای ارتقای رفتار خودمراقبتی، سیاست‌گذاران سلامت بایستی با توجه به نیازهای جامعه، برنامه ای مناسب تدوین کنند و آموزشگران سلامت با توجه به عوامل مؤثر بر خودمراقبتی، مداخلات آموزشی لازم را انجام دهند.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت عمومی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
