دوره 9، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 87-77 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Banisi P. Effect of Communication Skills Training on Components of Corona Stress in Students of Islamic Azad University of Tehran, Medical Sciences Branch. J Health Res Commun 2023; 9 (2) :77-87
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-846-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-846-fa.html
بنیسی پریناز. تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر مؤلفه های استرس کرونا در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1402; 9 (2) :77-87
دانشیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (556 مشاهده)
مقدمه و هدف: اپیدمی و پاندمی کرونا (کووید-19) باعث استرس فراوان و افت مهارت‌های ارتباطی در میان گروه‌های مختلف ازجمله دانشجویان پزشکی شد. درنتیجه، هدف این پژوهش تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر مؤلفه‌های استرس کرونا در دانشجویان واحد علوم پزشکی بود.
روش کار: این مطالعه ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر شیوه اجرا، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. از میان اعضای جامعه، 170 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی با کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش چهار جلسه 120 دقیقه‌ای به مدت یک ماه تحت آموزش مهارت‌های ارتباطی قرار گرفت و گروه کنترل در این مدت آموزشی ندید و در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی و «مقیاس استرس کرونا» (Corona Stress Scale) بود. روایی محتوایی با نظر متخصصان تأیید و پایایی به روش همسانی درونی از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده‌ها با آزمون‌های خی‌دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل ازنظر هیچ‌یک از متغیرهای جنسیت (496/0 = P, 46/0 =χ2) و میانگین سنی (135/0= P,49/1- =t) تفاوت معنی‌داری نداشتند. همچنین دیگر نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی باعث کاهش حالت‌های روانی استرس کرونا (001/0 = P, 06/1518 =F)، حالت‌های جسمانی استرس کرونا (001/0 = P, 35/2197 =F) و رفتارهای مرتبط با استرس کرونا (001/0 = P, 10/1220 =F) در دانشجویان پزشکی شد.
نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های ارتباطی بر کاهش مؤلفه‌های استرس کرونا در دانشجویان پزشکی مؤثر بود. بنابراین، برای کاهش استرس کرونا می‌توان از روش آموزش مهارت‌های ارتباطی در کنار سایر روش‌های آموزشی مؤثر استفاده کرد.
روش کار: این مطالعه ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر شیوه اجرا، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. از میان اعضای جامعه، 170 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی با کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش چهار جلسه 120 دقیقه‌ای به مدت یک ماه تحت آموزش مهارت‌های ارتباطی قرار گرفت و گروه کنترل در این مدت آموزشی ندید و در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی و «مقیاس استرس کرونا» (Corona Stress Scale) بود. روایی محتوایی با نظر متخصصان تأیید و پایایی به روش همسانی درونی از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده‌ها با آزمون‌های خی‌دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل ازنظر هیچ‌یک از متغیرهای جنسیت (496/0 = P, 46/0 =χ2) و میانگین سنی (135/0= P,49/1- =t) تفاوت معنی‌داری نداشتند. همچنین دیگر نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی باعث کاهش حالت‌های روانی استرس کرونا (001/0 = P, 06/1518 =F)، حالت‌های جسمانی استرس کرونا (001/0 = P, 35/2197 =F) و رفتارهای مرتبط با استرس کرونا (001/0 = P, 10/1220 =F) در دانشجویان پزشکی شد.
نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های ارتباطی بر کاهش مؤلفه‌های استرس کرونا در دانشجویان پزشکی مؤثر بود. بنابراین، برای کاهش استرس کرونا می‌توان از روش آموزش مهارت‌های ارتباطی در کنار سایر روش‌های آموزشی مؤثر استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقای سلامت
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
