استادیار، دانشکده پیراپزشکی آمل، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
چکیده: (2314 مشاهده)
مقدمه و هدف: وجود شپش بر روی بدن را پدیکلوزیس می گویند. آلودگی به شپش، یکی از شایعترین آلودگیهای انگلی است که دارای اهمیت بهداشتی قابل توجهای است. انجام بررسیهای اپیدمیولوژیک میتواند باعث تعیین وضع آلودگی و مشخص شدن ارتباط آن با عوامل محیطی شود. رطوبت کافی و تراکم جمعیتی بالا، محیط زیست مناسبی برای ازدیاد جمعیت شپش را در استان مازندران فراهم آورده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع پدیکلوزیس در استان مازندران از سال 1391 تا 1398 انجام گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، دادههای مرتبط با فراوانی ابتلا به پدیکلوزیس و جمعیت استان مازندران در فاصله زمانی سال 1391 تا 1398 از شبکه بهداشت استان مازندران جمعآوری شد. سپس نتایج اطلاعات جمعآوری شده به تفکیک متغیرهای جنسیت، سن و محل سکونت با استفاده از آزمون آماری رگرسیون پواسون مورد آنالیز قرار گرفت.
یافتهها: بررسی سابقه افراد مراجعه کننده به شبکه بهداشت استان مازندران از سال 1391-1398، فراوانی پدیکلوزیس را 243487 مورد نشان داد. بیشترین میزان آلودگی در سال 1394 (1/61 درصد) دیده شد. پدیکلوزیس در جنس مونث 5/6 برابر جنس مذکر (0/05> P) و در بین ساکنین مناطق روستایی 2/1 برابر مناطق شهری بود (0/05> P). بیشترین میزان آلودگی مربوط به گروه سنی 12-6 سال بود.
نتیجه گیری: نتایج نشان میدهد که سن، جنس و محل سکونت از متغییرهای حائز اهمیت در شیوع پدیکلوزیس میباشند در نتیجه پیشنهاد میشود که بیشترین تمرکز برای کنترل و پیشگیری پدیکلوزیس به این متغییرها معطوف شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی