مجله تحقیقات سلامت در جامعه

سابقه و هدف: فرسودگی شغلی، نوعی دیسترس روانی است، که باعث کاهش عملکرد شغلی می‌گردد و معمولاً به‌صورت احساس ضعف، ناامیدی وعدم نیل به‌اهداف شغلی مشخص می‌شود. این مطالعه باهدف مقایسه فراوانی نشانگان فرسودگی شغلی در پزشکان عمومی شاغل در طرح پزشک خانواده و خارج از طرح پزشک خانواده‌ در طی سال 1397 در استان مازندران انجام گردید.
مواد و روش‌ها: دراین پژوهش توصیفی - تحلیلی پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک به ‌عنوان ابزار اصلی استفاده شد. یک گروه شامل پزشکان خانواده عمومی و گروه دیگر شامل پزشکان عمومی غیرخانواده شاغل در مراکز بهداشتی درمانی و مطب‌‌ها بود.
یافته‌ها: دامنه سنی 606 شرکت‌ کننده بین 25-75 با میانگین8٫80±45٫2۵ سال بود، که 395 مورد (65٫۲ درصد) مرد و 211 مورد (34٫8 درصد) زن بودند. در بعد خستگی هیجانی 20٫۳ درصد، بعد مسخ شخصیت 29٫۴ درصد و بعد موفقیت فردی 24٫۱ درصد فرسودگی بالا بدست آمد. همچنین بیش از نیمی از افراد، حداقل در یکی از ابعاد، فرسودگی بالا را گزارش کردند. فرسودگی شغلی در ابعاد مسخ شخصیت و موفقیت فردی اختلاف آماری معنی داری در بین دو گروه نداشت (p>0.05) اما در بعد خستگی هیجانی اختلاف آماری معنی دار بود (p<0.0001).
استنتاج: فرسودگی شغلی در پزشکان خانواده (خصوصاً روستایی) بیشتر بود که می تواند به‌ علت کار در محیط‌‌های دورتر با امکانات کمتر، شرح وظایف بیشتر و شرایط سخت ‌تر باشد. عوامل فردی و محیطی زیادی در ایجاد فرسودگی شغلی نقش دارند، و نیاز به مطالعات بیشتر و برنامه‌‌ریزی جهت رفع فرسودگی شغلی پزشکان علی‌الخصوص پزشکان خانواده را مورد تاکید قرار می‌دهد.

واژه‌های کلیدی: فرسودگی شغلی، پزشک خانواده، محیط کار

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---