دوره 3، شماره 4 - ( زمستان 1396 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 40-33 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
norouzi F, Bagheri Nesami M, zamani. The Association between Mental Health and Job Satisfaction in Nurses Working in Teaching Hospitals Affiliated to Mazandaran University of Medical Sciences in 2016. J Health Res Commun 2018; 3 (4) :33-40
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-237-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-237-fa.html
نوروزی فاطمه، باقری - نسامی معصومه، زمانی خردمندیچالی فاطمه. بررسی رابطه رضایت شغلی با سلامت روان پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1395. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1396; 3 (4) :33-40
دانشگاه علوم پزشکی مازندران - دانشکده پرستاری مامایی نسیبه ساری
چکیده: (4555 مشاهده)
مقدمه و هدف: رضایت شغلی حدی از احساسات و نگرش های مثبتی است که افراد نسبت به شغل خود دارند. به نظر می رسد که رضایت شغلی پرستاران از عوامل مهم تأثیرگذار بر سلامت روان آن ها می باشد؛ از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه رضایت شغلی با سلامت روان پرستاران طراحی و اجرا شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1395 در ارتباط با 250 نفر از پرستاران بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای به تناسب تعداد پرستاران هر بخش از بیمارستان صورت گرفت. معیار ورود به پژوهش داشتن حداقل یک سال سابقه کار در رشته پرستاری بود. داد ه ها توسط پرسشنامه استاندارد سلامت روان 28 سؤالی، پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی 19 سؤالی و پرسشنامه اطلاعات جمعیتی- اجتماعی گردآوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS ، آزمون های آماری توصیفی، کای دو و ضریب همبستگی Pearson تحلیل گردیدند. یافته ها: میانگین سنی پرستاران 83 / 5± 71 / 31 سال و میانگین سلامت روان آ نها 49 / 11 ± 42 / 19 بود که با توجه به طبقه بندی در حیطه اختلال در سلامت روان ضعیف قرار می گیرد. علاوه براین، میانگین رضایت شغلی پرستاران 60 / 10 ± 62 / 57 بود که با توجه به طبق هبندی در حیطه رضایت شغلی بسیار خوب جای دارد. از سوی دیگر، ارتباط معنادار و معکوسی بین رضایت شغلی و اختلال در سلامت روان وجود داشت؛ به این معنا که با افزایش رضایت شغلی، اختلال در سلامت روان کمتر می شد ( 01 / .r=- 0/15 ،P= 0) نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه مشخص گردید که بین رضایت شغلی و اختلال در سلامت روان ارتباط معنادار و معکوسی وجود دارد؛ به این معنا که با افزایش رضایت شغلی می توان اختلال در سلامت روان را کاهش داد؛ بنابراین سیاست گذاران می توانند از نتایج این مطالعه برای ارتقای شغلی پرستاران بهره ببرند و تمهیدات لازم برای افزایش رضایت را طراحی نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آموزش پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
