دوره 11، شماره 1 - ( بهار 1404 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 21-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
KhosraviShapourAbadi Z, Naghavi-Konjin Z, Etemadinezhad S, Yazdani-Charati J. The Impact of Organizational and Managerial Factors on Integrated Resilience Engineering Indicators: A Case Study in a Petrochemical Complex Aimed at Enhancing Employee’s Health. J Health Res Commun 2025; 11 (1) :11-21
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-1111-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-1111-fa.html
خسروی شاپورآبادی زهرا، نقوی‌کنجین زهرا، اعتمادی‌نژاد سیاوش، یزدانی‌چراتی جمشید. تاثیر عوامل سازمانی و مدیریتی بر شاخصهای مهندسی تابآوری یکپارچه: مطالعه موردی در یک مجتمع پتروشیمی در راستای ارتقا سلامت شاغلین. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1404; 11 (1) :11-21
استادیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
چکیده: (578 مشاهده)
مقدمه و هدف: مهندسی تابآوری یکی از رویکردهای نوین در علم ایمنی است که به ظرفیت ذاتی سیستم‌ها در مواجهه با شرایط پیش‌بینی شده و غیر‌منتظره اشاره دارد. هدف این مطالعه، بررسی میزان تاثیر عوامل مدیریتی و سازمانی بر شاخصهای مهندسی تابآوری یکپارچه در یک مجتمع پتروشیمی است.
روش کار: این پژوهش توصیفی-مقطعی، در سال 1400، در یکی از صنایع پتروشیمی استان کرمانشاه انجام شد. نمونه‌گیری به روش تصادفی طبقه‌ای انجام گرفت و 200 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل؛ پرسش‌نامه مهندسی تابآوری یکپارچه (27 گویه) و پرسش‌نامه عوامل مدیریتی و سازمانی (6 گویه) بود. روایی محتوایی ابزارها از طریق نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا و پایایی آن‌ها از طریق آزمون-بازآزمون و ضریب آلفای کرونباخ تایید گردید. آنالیز داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 28 در سطح معنی‌داری 5 درصد و رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها انجام گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد عوامل سازمانی با میانگین نمره 08/7، نسبت به عوامل مدیریتی با میانگین 65/6، تاثیر بیشتری بر مهندسی تابآوری یکپارچه دارند. در تحلیل پوششی داده‌ها، 160 واحد در شرایط سازمانی و 146 واحد در شرایط مدیریتی به‌عنوان کارآمد شناخته شدند. همچنین بین شاخص فرهنگ یادگیری و عوامل سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (277/0=R² ،499/0=β). در رتبه‌بندی شاخص‌ها، تعهد مدیریت با بالاترین میانگین نمره و آگاهی موقعیتی با پایین‌ترین نمره به ترتیب قوی‌ترین و ضعیف‌ترین شاخصهای تابآوری ارزیابی شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها، تمرکز بر تقویت عوامل سازمانی و بهبود شاخصهای کلیدی همچون فرهنگ یادگیری و تعهد مدیریت، می‌تواند به ارتقا سطح تابآوری در سازمان‌های پیچیده، مانند صنایع پتروشیمی، کمک شایانی نماید. سطح کلی تابآوری در مجتمع مورد مطالعه، بالاتر از حد متوسط ارزیابی شد.
روش کار: این پژوهش توصیفی-مقطعی، در سال 1400، در یکی از صنایع پتروشیمی استان کرمانشاه انجام شد. نمونه‌گیری به روش تصادفی طبقه‌ای انجام گرفت و 200 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل؛ پرسش‌نامه مهندسی تابآوری یکپارچه (27 گویه) و پرسش‌نامه عوامل مدیریتی و سازمانی (6 گویه) بود. روایی محتوایی ابزارها از طریق نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا و پایایی آن‌ها از طریق آزمون-بازآزمون و ضریب آلفای کرونباخ تایید گردید. آنالیز داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 28 در سطح معنی‌داری 5 درصد و رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها انجام گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد عوامل سازمانی با میانگین نمره 08/7، نسبت به عوامل مدیریتی با میانگین 65/6، تاثیر بیشتری بر مهندسی تابآوری یکپارچه دارند. در تحلیل پوششی داده‌ها، 160 واحد در شرایط سازمانی و 146 واحد در شرایط مدیریتی به‌عنوان کارآمد شناخته شدند. همچنین بین شاخص فرهنگ یادگیری و عوامل سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (277/0=R² ،499/0=β). در رتبه‌بندی شاخص‌ها، تعهد مدیریت با بالاترین میانگین نمره و آگاهی موقعیتی با پایین‌ترین نمره به ترتیب قوی‌ترین و ضعیف‌ترین شاخصهای تابآوری ارزیابی شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها، تمرکز بر تقویت عوامل سازمانی و بهبود شاخصهای کلیدی همچون فرهنگ یادگیری و تعهد مدیریت، می‌تواند به ارتقا سطح تابآوری در سازمان‌های پیچیده، مانند صنایع پتروشیمی، کمک شایانی نماید. سطح کلی تابآوری در مجتمع مورد مطالعه، بالاتر از حد متوسط ارزیابی شد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت حرفه ای
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
