دوره 7، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
جلد 7 شماره 3 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khammari A, Dahghani Ghnataghestani M, Kamani H, Alijani E. Evaluation of the Relationship between the Concentration
of Suspended Particles and the Levels of C-Reactive Protein
in Blood Plasma (Case study of Zahedan). J Health Res Commun 2021; 7 (3) :1-13
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-602-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-602-fa.html
خمری عبدالعلی، دهقانی قناتغستانی محسن، کمانی حسین، علیجانی ابراهیم. بررسی ارتباط بین غلظت ذرات معلق و سطوح پروتئین واکنشی C پلاسمای خون (مطالعه موردی شهر زاهدان). مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1400; 7 (3) :1-13
دانشیار، گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
چکیده: (1854 مشاهده)
مقدمه و هدف: تحقیقات اپیدمیولوژیکی ارتباط بین آلودگی هوا را با افزایش مرگ‌ومیر ناشی از عوارض قلبی عروقی نشان می‌دهد. بین بروز عوارض قلبی عروقی و افزایش سطح پروتئین واکنشی C (hs-CRP) ارتباط وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین غلظت ذرات معلق (PM10) و پروتئین واکنشی C روی جوانان سالم شهر زاهدان انجام شد.
روش کار: این مطالعه طولی از بهمن 1397 تا مهر 1398 انجام شد. سنجش غلظت ذرات معلق (PM10) به روش محیطی هر 6 روز یک بار و در تمام روزهای گردوغباری انجام شد. همچنین در شرایط مختلف آلودگی هوا، میزان پروتئین واکنشی C در نمونه‌های خونی 40 داوطلب در سنین 18 تا 30 سال اندازه‌گیری شد. ارتباط بین متغییرها با استفاده از آزمون آماری تی بررسی شد.
یافته‌ها: حداقل، میانگین و حداکثر غلظت ذرات معلق (PM10) به ترتیب 9/8 ± 30/75، 183/44 ± 187/5 و 936/38 ± 2366/75 میکروگرم در مترمکعب بود. کمترین میزان در بهمن و بیشترین در مرداد بود. حداقل، میانگین و حداکثر غلظت پروتئین واکنشی C به ترتیب 96/ ± 12/، 69/1 ± 88/3 و 39/2 ± 95/9 میکروگرم در میلی‌لیتر بود. سطوح پروتئین واکنشی C پلاسما در شرایط آلودگی هوا به‌طور معناداری بیشتر از شرایط نرمال بود. (0/05p<).
نتیجه‌گیری: بین وضعیت گرد‌وغبار و پروتئین واکنشی C رابطه مستقیمی وجود داشت. با توجه به تشدید بیماری‌های قلبی عروقی و تنفسی در مواقعی که غلظت ذرات معلق بیش از حد استاندارد است، توجه به برنامه‌های بهداشتی و مراقبت‌های فردی ضروری است.
روش کار: این مطالعه طولی از بهمن 1397 تا مهر 1398 انجام شد. سنجش غلظت ذرات معلق (PM10) به روش محیطی هر 6 روز یک بار و در تمام روزهای گردوغباری انجام شد. همچنین در شرایط مختلف آلودگی هوا، میزان پروتئین واکنشی C در نمونه‌های خونی 40 داوطلب در سنین 18 تا 30 سال اندازه‌گیری شد. ارتباط بین متغییرها با استفاده از آزمون آماری تی بررسی شد.
یافته‌ها: حداقل، میانگین و حداکثر غلظت ذرات معلق (PM10) به ترتیب 9/8 ± 30/75، 183/44 ± 187/5 و 936/38 ± 2366/75 میکروگرم در مترمکعب بود. کمترین میزان در بهمن و بیشترین در مرداد بود. حداقل، میانگین و حداکثر غلظت پروتئین واکنشی C به ترتیب 96/ ± 12/، 69/1 ± 88/3 و 39/2 ± 95/9 میکروگرم در میلی‌لیتر بود. سطوح پروتئین واکنشی C پلاسما در شرایط آلودگی هوا به‌طور معناداری بیشتر از شرایط نرمال بود. (0/05p<).
نتیجه‌گیری: بین وضعیت گرد‌وغبار و پروتئین واکنشی C رابطه مستقیمی وجود داشت. با توجه به تشدید بیماری‌های قلبی عروقی و تنفسی در مواقعی که غلظت ذرات معلق بیش از حد استاندارد است، توجه به برنامه‌های بهداشتی و مراقبت‌های فردی ضروری است.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت محیط زیست
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
