2. استادیار، گروه پرستاری، واحدعلی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران
چکیده: (1553 مشاهده)
مقدمه و هدف: خودشفقتورزی مفهومی روانشناختی است که به معنای توانایی درک درد، رنج و احساسات دیگران و نشان دادن همدردی و همراهی با آنها است. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش خودشفقتورزی بر عزتنفس و رفتارهای پرخطر نوجوانان انجام شد.
روش کار: این پژوهش مطالعهای تجربی با دو گروه آزمون و کنترل بود که قبل و بعد از مداخله، بررسی شدند. جامعهی این پژوهش تمام نوجوانان مدارس متوسطهی اول شهرستان مینودشت در سال 1402-1401 بودند که بهصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. حجم نمونهی این پژوهش برابر با 50 نفر(52 نفر گروه آزمون و 52 نفر گروه کنترل) محاسبه شد. ابزارهای استفادهشده در این پژوهش شامل پرسشنامهی مشخصات دموگرافیک، پرسشنامهی عزتنفس کوپر اسمیت و پرسشنامهی رفتارهای پرخطر بود. سه ماه پس از پایان مداخله، از هر دو گروه، پسآزمون گرفته شد. اطلاعات وارد نرمافزار آماری SPSS-22 شد. دادهها با آزمونهای کای دو، تی مستقل و آنکوا تجزیهوتحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که میانگین سن افراد در گروه کنترل و آزمون 84 /0 ± 04/14 بود. آزمون تی مستقل قبل از مداخله، بین دو گروه آزمون و کنترل در برخی ابعاد، مثل گرایش به رانندگی خطرناک و رابطه با جنس مخالف، اختلاف معنیداری نشان نداد (05/0<P). آزمون تی مستقل بعد از مداخله، بین دو گروه آزمون و کنترل در تمامی حیطههای مقیاس خطرپذیری نوجوانان (IARS) و همچنین، نمرهی کل (IARS)، اختلاف معنیداری نشان داد (05/0>P). آزمون تی مستقل قبل از مداخله، بین دو گروه آزمون و کنترل در هیچیک از مقیاسهای عزتنفس کوپر اسمیت (SEI) و همچنین، نمرهی کل (SEI) اختلاف معنیداری نشان نداد (05/0<P)، درحالیکه آزمون تی مستقل بعد از مداخله، بین دو گروه آزمون و کنترل در تمامی مقیاسهای عزتنفس کوپر اسمیت (SEI) و همچنین، نمرهی کل (SEI)، اختلاف معنیدار شدیدی نشان داد (05/0>P).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که ممکن است آموزش خودشفقتورزی به افزایش عزتنفس نوجوانان و کاهش رفتارهای پرخطر نوجوانان منجر شود. پیشنهاد میشود از روش مداخلهای این مقاله در روند کاهش رفتارهای پرخطر نوجوانان استفاده شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پرستاری