دوره 10، شماره 1 - ( بهار 1403 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 82-74 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moghimi S, Negari A, Arab Borzu Z, Seraji M. Investigating the Relationship of Stress, Anxiety, and Depression with Self-care in Type 2 Diabetic Patients. J Health Res Commun 2024; 10 (1) :74-82
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-916-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-916-fa.html
مقیمی سارا، نگاری آیدا، عرب برزو زهرا، سراجی مریم. بررسی ارتباط استرس، اضطراب و افسردگی با خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع دو. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1403; 10 (1) :74-82
استادیارگروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان ، زاهدان ، ایران
چکیده: (366 مشاهده)
مقدمه و هدف: دیابت یکی از بیماری‌های شایع غیرواگیر است که بیشترین شیوع را در بین بیماری‌های متابولیک در جهان دارد. افسردگی، استرس و اضطراب در بیماران دیابتی دیده می‌شود. وضعیت خودمراقبتی بیماران مهم‌ترین عامل در کنترل دیابت است. لذا مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین رابطه‌ی استرس، اضطراب و افسردگی با خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.
روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی بود. جامعه‌ی آماری را 266 نفر از بیماران دیابتی نوع دو مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان بوعلی زاهدان طی دی تا اسفند 1401 تشکیل دادند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ی افسردگی، استرس و اضطراب (DASS-21) و پرسشنامه‌ی رفتار خودمراقبتی دیابت انجام شد. مقدار CVR و CVI پرسشنامه 84/ 0 و مقدار آلفای کرونباخ 9/0 بود. داده‌ها با استفاده از آزمون هم‌بستگی پیرسون و رگرسیون لجستیک در نرم‌افزار SPSS.22 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین سنی شرکت‌کنندگان 8/53 سال بود. 9/69 درصد از شرکت‌کنندگان زن، 9/98 درصد متأهل و 3/67 درصد دارای تحصیلات زیر دیپلم بودند. میانگین استرس در بین بیماران 8/18، اضطراب 4/17، افسردگی 7/18 و رفتار خودمراقبتی 9/25 بود. بر اساس نتایج متغیرهای جمعیت شناختی، 11 درصد از شرکت‌کنندگان رفتار خودمراقبتی را نشان داده بودند که متغیر سطح تحصیلات معنی‌دار بود (05/0>P). به‌طوری که سطح تحصیلات بالاتر تأثیر مثبت روی رفتار داشت (05/0>P). نتایج حاصل از رگرسیون 13 درصد بروز رفتار خودمراقبتی را گزارش کرده بود که متغیرهای سطح تحصیلات، استرس، اضطراب و افسردگی تأثیر معناداری بر رفتار داشتند (05/0>P). سطح تحصیلات بالاتر و استرس، اضطراب و افسردگی پایین تأثیر مثبتی روی رفتار داشتند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که در سطح تحصیلات بالاتر، خودمراقبتی افزایش می‌یابد و با افزایش استرس، اضطراب و افسردگی خودمراقبتی کاهش می‌یابد.
روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی بود. جامعه‌ی آماری را 266 نفر از بیماران دیابتی نوع دو مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان بوعلی زاهدان طی دی تا اسفند 1401 تشکیل دادند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ی افسردگی، استرس و اضطراب (DASS-21) و پرسشنامه‌ی رفتار خودمراقبتی دیابت انجام شد. مقدار CVR و CVI پرسشنامه 84/ 0 و مقدار آلفای کرونباخ 9/0 بود. داده‌ها با استفاده از آزمون هم‌بستگی پیرسون و رگرسیون لجستیک در نرم‌افزار SPSS.22 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین سنی شرکت‌کنندگان 8/53 سال بود. 9/69 درصد از شرکت‌کنندگان زن، 9/98 درصد متأهل و 3/67 درصد دارای تحصیلات زیر دیپلم بودند. میانگین استرس در بین بیماران 8/18، اضطراب 4/17، افسردگی 7/18 و رفتار خودمراقبتی 9/25 بود. بر اساس نتایج متغیرهای جمعیت شناختی، 11 درصد از شرکت‌کنندگان رفتار خودمراقبتی را نشان داده بودند که متغیر سطح تحصیلات معنی‌دار بود (05/0>P). به‌طوری که سطح تحصیلات بالاتر تأثیر مثبت روی رفتار داشت (05/0>P). نتایج حاصل از رگرسیون 13 درصد بروز رفتار خودمراقبتی را گزارش کرده بود که متغیرهای سطح تحصیلات، استرس، اضطراب و افسردگی تأثیر معناداری بر رفتار داشتند (05/0>P). سطح تحصیلات بالاتر و استرس، اضطراب و افسردگی پایین تأثیر مثبتی روی رفتار داشتند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که در سطح تحصیلات بالاتر، خودمراقبتی افزایش می‌یابد و با افزایش استرس، اضطراب و افسردگی خودمراقبتی کاهش می‌یابد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت عمومی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
