دوره 5، شماره 1 - ( بهار 1398 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 26-15 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jonidi A, Bahari N, nowroozi A A. Quantitative Evaluation of Medical Waste and Their Sterilization Equipment in Hospitals of Iran University of Medical Sciences in 1394. J Health Res Commun 2019; 5 (1) :15-26
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-357-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-357-fa.html
جنیدی احمد، بهاری نیلوفر، نوروزی علی اکبر. بررسی کمیت پسماندهای بیمارستانی و بازرسی عملکرد تجهیزات بی خطرسازی آنها در بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1394. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1398; 5 (1) :15-26
دانشگاه علوم پزشکی ایران
چکیده: (3074 مشاهده)
مقدمه و هدف: شناخت دقیق مقدار و نوع پسماندهای تولیدی در مراکز بهداشتی- درمانی به‌منظور مدیریت صحیح پسماندهای بیمارستانی مهم می‌باشد. مهم‌ترین اصل در برنامه‌ریزی و مدیریت پسماندهای بیمارستانی، برآورد مقدار تولید پسماند می‌باشد. شایان ذکر است که به دلیل پتانسیل آسیب‌زایی پسماندهای پزشکی، استفاده از روش‌های نوین دفع ضروری می‌باشد.
روش کار: در پژوهش حاضر ۶۲ بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران بررسی گردیدند. در این مطالعه تمامی اطلاعات از طریق فرم‌های خوداظهاری پسماند، نتایج آزمون‌های بیولوژیکی و شیمیایی و کالیبراسیون تجهیزات بی‌خطرساز پسماند بیمارستانی به‌دست آمدند. شایان ذکر است که در راستای انجام این مطالعه، بیمارستان‌ها به‌منظور سهولت بررسی به سه گروه بیمارستان دولتی، خصوصی و سایر بیمارستان‌ها (وابسته به سایر ارگان‌ها) تقسیم شدند و داده‌های به‌دست‌آمده مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: سرانه تولید پسماند در بیمارستانهای خصوصی معادل ۴/۰۹، در بیمارستانهای دولتی برابر با ۱۲/۴ و در سایر بیمارستان‌ها معادل ۴/۹ کیلوگرم به ازای هر تخت در روز می‌باشد. بر مبنای نتایج، تمام بیمارستان‌ها به‌جز چهار بیمارستان روان‌پزشکی، مجهز به تجهیزات بی‌خطرساز پسماند (اتوکلاو، هیدروکلاو، کمی‌کلاو و حرارت خشک) بودند. همچنین بیمارستانهای دولتی، سایر بیمارستان‌ها و ۹۸ درصد از بیمارستانهای خصوصی از اندیکاتور بیولوژیکی استفاه می‌کردند. علاوه‌براین تمام بیمارستانهای خصوصی، سایر بیمارستان‌ها و ۹۱/۶ درصد از بیمارستانهای دولتی از اندیکاتور شیمیایی استفاده می‌نمودند. پایش بیولوژیکی ۸۶/۴ درصد از بیمارستانهای خصوصی، ۷۶/۴ درصد از بیمارستانهای دولتی و ۵۶/۲ درصد از سایر بیمارستان‌ها، هیچ‌گونه رشد میکروبی را نشان نداد که این امر همان نتیجه مطلوب و مورد انتظار می‌باشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش و مطالعات مشابه، فرایند تولید و تفکیک پسماند و عملکرد تجهیزات بی‌خطرساز، نیازمند بهینه‌سازی می‌باشد.
روش کار: در پژوهش حاضر ۶۲ بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران بررسی گردیدند. در این مطالعه تمامی اطلاعات از طریق فرم‌های خوداظهاری پسماند، نتایج آزمون‌های بیولوژیکی و شیمیایی و کالیبراسیون تجهیزات بی‌خطرساز پسماند بیمارستانی به‌دست آمدند. شایان ذکر است که در راستای انجام این مطالعه، بیمارستان‌ها به‌منظور سهولت بررسی به سه گروه بیمارستان دولتی، خصوصی و سایر بیمارستان‌ها (وابسته به سایر ارگان‌ها) تقسیم شدند و داده‌های به‌دست‌آمده مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: سرانه تولید پسماند در بیمارستانهای خصوصی معادل ۴/۰۹، در بیمارستانهای دولتی برابر با ۱۲/۴ و در سایر بیمارستان‌ها معادل ۴/۹ کیلوگرم به ازای هر تخت در روز می‌باشد. بر مبنای نتایج، تمام بیمارستان‌ها به‌جز چهار بیمارستان روان‌پزشکی، مجهز به تجهیزات بی‌خطرساز پسماند (اتوکلاو، هیدروکلاو، کمی‌کلاو و حرارت خشک) بودند. همچنین بیمارستانهای دولتی، سایر بیمارستان‌ها و ۹۸ درصد از بیمارستانهای خصوصی از اندیکاتور بیولوژیکی استفاه می‌کردند. علاوه‌براین تمام بیمارستانهای خصوصی، سایر بیمارستان‌ها و ۹۱/۶ درصد از بیمارستانهای دولتی از اندیکاتور شیمیایی استفاده می‌نمودند. پایش بیولوژیکی ۸۶/۴ درصد از بیمارستانهای خصوصی، ۷۶/۴ درصد از بیمارستانهای دولتی و ۵۶/۲ درصد از سایر بیمارستان‌ها، هیچ‌گونه رشد میکروبی را نشان نداد که این امر همان نتیجه مطلوب و مورد انتظار می‌باشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش و مطالعات مشابه، فرایند تولید و تفکیک پسماند و عملکرد تجهیزات بی‌خطرساز، نیازمند بهینه‌سازی می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: اندیکاتور شیمیایی و بیولوژیکی، پسماند عفونی تجهیزات بی خطرساز پسماند عفونی، سرانه تولید پسماند بیمارستانی
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت محیط زیست
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
