دوره 11، شماره 1 - ( بهار 1404 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 34-22 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nourian N, Moghimian M. Impact of Life Skills Training on the Hope for the Future and Emotional-behavioral Problems of Afghan Migrant Child Laborers in Isfahan. J Health Res Commun 2025; 11 (1) :22-34
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-1110-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-1110-fa.html
نوریان نسیمه، مقیمیان مریم. تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر امید به آینده و مشکلات هیجانی رفتاری کودکان کار مهاجر افغان شهر اصفهان. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1404; 11 (1) :22-34
دانشیار، گروه روان پرستاری، مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
چکیده: (744 مشاهده)
مقدمه و هدف: کودکان کار به‌دلیل دور بودن یا بیتوجهی خانواده، کودکی‌شان را دور از شادی و آرامش سپری میکنند که این وضعیت بر سال‌های حساس کودکی و بزرگ‌سالی آن‌ها تأثیرگذار است و منجر به بروز مشکلات هیجانی‌رفتاری مانند پرخاشگری و اضطراب در آن‌ها میشود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر مشکلات رفتاری‌هیجانی و امید به آینده کودکان کار مهاجر افغان انجام شد.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی است. جامعه پژوهش، کودکان کار مهاجر افغان شهر اصفهان در سال 1402 بودند. 50 کودک کار به‌صورت دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله 10 جلسه آموزش مهارتهای زندگی را دریافت کرد. گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. شرکتکنندگان قبل و بعد از مطالعه به پرسشنامههای ناامیدی کودکان کازدین و سنجش نقاط قوت و ضعف گودمن پاسخ دادند. دادهها با آزمون‌های توصیفی (فراوانی، میانگین و درصد) و استنباطی ( تی مستقل و زوجی) در نرمافزار SPSS نسخه 18 تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمرات مشکلات هیجانی‌رفتاری و امید به آینده قبل از مطالعه در دو گروه معنادار نبود (05/0<p). بعد از مداخله، میانگین نمرات مشکلات هیجانی‌رفتاری 49/0±31/46 بود که در همه مؤلفه‌های آن به‌جز مؤلفه بیش‌فعالی کاهش معنادار داشت (001/0=p). اما میانگین نمره امید به آینده 18/6±03/16 معنادار نبود. در گروه کنترل، میانگین نمرات متغیرها تغییری نداشت و معنادار نبود (05/0<p).
نتیجه‌گیری: آموزش مهارتهای زندگی، مشکلات هیجانی‌رفتاری کودکان کار مهاجر افغان را بهبود میبخشد، اما برای تأثیرگذاری بر امید به آینده برای آنان شاید فرایند طولانیتری نیاز باشد.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی است. جامعه پژوهش، کودکان کار مهاجر افغان شهر اصفهان در سال 1402 بودند. 50 کودک کار به‌صورت دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله 10 جلسه آموزش مهارتهای زندگی را دریافت کرد. گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. شرکتکنندگان قبل و بعد از مطالعه به پرسشنامههای ناامیدی کودکان کازدین و سنجش نقاط قوت و ضعف گودمن پاسخ دادند. دادهها با آزمون‌های توصیفی (فراوانی، میانگین و درصد) و استنباطی ( تی مستقل و زوجی) در نرمافزار SPSS نسخه 18 تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمرات مشکلات هیجانی‌رفتاری و امید به آینده قبل از مطالعه در دو گروه معنادار نبود (05/0<p). بعد از مداخله، میانگین نمرات مشکلات هیجانی‌رفتاری 49/0±31/46 بود که در همه مؤلفه‌های آن به‌جز مؤلفه بیش‌فعالی کاهش معنادار داشت (001/0=p). اما میانگین نمره امید به آینده 18/6±03/16 معنادار نبود. در گروه کنترل، میانگین نمرات متغیرها تغییری نداشت و معنادار نبود (05/0<p).
نتیجه‌گیری: آموزش مهارتهای زندگی، مشکلات هیجانی‌رفتاری کودکان کار مهاجر افغان را بهبود میبخشد، اما برای تأثیرگذاری بر امید به آینده برای آنان شاید فرایند طولانیتری نیاز باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقای سلامت
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
