دوره 9، شماره 1 - ( بهار 1402 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 25-14 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دکتری تخصصی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
چکیده: (730 مشاهده)
مقدمه و هدف: شیوع بیماری کووید 19 و افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی را بر آن داشت که به دنبال راه‌حلی برای ارزیابی عملکرد سیستم ارائه مراقبت‌های بهداشتی باشند. یکی از شاخص‌های مؤثر برای تعیین استفاده بهینه از منابع بیمارستانی، مدت‌زمان اقامت است. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مؤثر بر طول مدت اقامت بیمار در بیمارستان‌های زاهدان قبل و بعد از شیوع پاندمی کووید 19 انجام شده است.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که با بررسی پرونده‌های بیماران بستری در چهار بیمارستان عمومی شهر زاهدان از سال 1397 تا 1400 انجام شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی مستقل، تحلیل واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته‌ها: از 1600 بیمار بررسی‌شده، 2/59 درصد زن و 8/40 درصد مرد بودند. میانگین و انحراف معیار مدت اقامت بیماران در بیمارستان‌های عمومی شهر زاهدان 3/5±3/4 روز بود. با توجه به نتایج، مدت اقامت بعد از شیوع بیماری کووید 19 کاهش یافته است (3/7 ± 3/5 قبل از شیوع کووید 19، 3/2 ± 3/2 بعد از شیوع کووید 19). به‌طورکلی مدت اقامت برحسب عوامل دموگرافیک، عوامل مدیریتی، نوع بیماری، سابقه بیماری زمینه‌ای و نوع بیمارستان تفاوت معناداری داشته است (0/001>P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، میانگین اقامت بیماران در بیمارستان‌های عمومی شهر زاهدان مطلوب است (کمتر از 3/5 روز). با این حال، با توجه به کمبود منابع بیمارستانی، اصلاح فرایندهای بیمارستانی و توجه بیشتر به متغیرهای تأثیرگذار بر آن توصیه می‌شود.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که با بررسی پرونده‌های بیماران بستری در چهار بیمارستان عمومی شهر زاهدان از سال 1397 تا 1400 انجام شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی مستقل، تحلیل واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته‌ها: از 1600 بیمار بررسی‌شده، 2/59 درصد زن و 8/40 درصد مرد بودند. میانگین و انحراف معیار مدت اقامت بیماران در بیمارستان‌های عمومی شهر زاهدان 3/5±3/4 روز بود. با توجه به نتایج، مدت اقامت بعد از شیوع بیماری کووید 19 کاهش یافته است (3/7 ± 3/5 قبل از شیوع کووید 19، 3/2 ± 3/2 بعد از شیوع کووید 19). به‌طورکلی مدت اقامت برحسب عوامل دموگرافیک، عوامل مدیریتی، نوع بیماری، سابقه بیماری زمینه‌ای و نوع بیمارستان تفاوت معناداری داشته است (0/001>P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، میانگین اقامت بیماران در بیمارستان‌های عمومی شهر زاهدان مطلوب است (کمتر از 3/5 روز). با این حال، با توجه به کمبود منابع بیمارستانی، اصلاح فرایندهای بیمارستانی و توجه بیشتر به متغیرهای تأثیرگذار بر آن توصیه می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |