دوره 11، شماره 1 - ( بهار 1404 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 49-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mehrabi F, Momeni S, Movaseghi F, Hemati Farsani Z. The Effect of Targeted Movement Interventions on Motor Health and Balance Indices in Children with Spastic Hemiplegic Cerebral Palsy. J Health Res Commun 2025; 11 (1) :35-49
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-1075-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-1075-fa.html
محرابی فاطمه، مومنی سمیه، موثقی فرزانه، همتی فارسانی زهرا. تاثیر مداخلات حرکتی هدفمند بر سلامت حرکتی و شاخص های تعادل در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژیک اسپاستیک. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1404; 11 (1) :35-49
استادیار حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (687 مشاهده)
مقدمه و هدف: فلج مغزی همی‌پلژی، ناشی از آسیب مغزی در کودکی، منجر به ضعف عضلانی، کاهش دامنه حرکتی، اختلال تعادل و ناتوانی در فعالیت‌های روزمره می‌شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات پایدارسازی عصبی-عضلانی پویا بر برخی شاخص‌های آمادگی جسمانی و حرکتی در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی‌پلژی اسپاستیک بود.
روش کار: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 24 کودک 10 تا 12 ساله مبتلا به فلج مغزی، به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تخصیص یافتند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه 90 دقیقه‌ای بود. قبل و بعد از هشت هفته تمرین ورزشی؛ قد، وزن، دامنه حرکتی، میزان گرفتگی عضلات، سرعت راه‌رفتن و تعادل با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون شاپیروویلک جهت بررسی نرمال‌بودن داده‌ها، از آزمون‌های تحلیل کوواریانس و تی همبسته برای بررسی تفاوت بین‌گروهی و درون‌گروهی در شرایط نرمال و از آزمون‌های یومن‌ویتنی و ویلکاکسون برای بررسی تفاوت بین‌گروهی و درون‌گروهی در شرایط غیرنرمال استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده کاهش گرفتگی عضلات آرنج (01/0=P) و مچ (03/0=P)، بهبود تعادل عملکردی (001/0=P)، سرعت (001/0=P)، دامنه حرکتی آرنج (001/0=P) و مچ دست (001/0=P) بود. گروه تمرین، بهبود معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل در متغیرهای گرفتگی عضلات آرنج (01/0=P)، بهبود تعادل عملکردی (001/0=P)، بهبود سرعت (04/0=P)، دامنه حرکتی آرنج (001/0=P) و مچ دست (001/0=P) نشان دادند.
نتیجه‌گیری: تمرینات پایدارسازی عصبی-عضلانی پویا، قابلیت بهبود عملکرد را در کودکان مبتلا به همی‌پلژی دارد و باعث بهبود زندگی بی‌تحرک در این کودکان می‌شود. لذا استفاده از این نوع تمرینات در برنامه‌های درمانی این گروه از کودکان به عنوان یک رویکرد موثر توصیه می‌شود.
روش کار: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 24 کودک 10 تا 12 ساله مبتلا به فلج مغزی، به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تخصیص یافتند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه 90 دقیقه‌ای بود. قبل و بعد از هشت هفته تمرین ورزشی؛ قد، وزن، دامنه حرکتی، میزان گرفتگی عضلات، سرعت راه‌رفتن و تعادل با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون شاپیروویلک جهت بررسی نرمال‌بودن داده‌ها، از آزمون‌های تحلیل کوواریانس و تی همبسته برای بررسی تفاوت بین‌گروهی و درون‌گروهی در شرایط نرمال و از آزمون‌های یومن‌ویتنی و ویلکاکسون برای بررسی تفاوت بین‌گروهی و درون‌گروهی در شرایط غیرنرمال استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده کاهش گرفتگی عضلات آرنج (01/0=P) و مچ (03/0=P)، بهبود تعادل عملکردی (001/0=P)، سرعت (001/0=P)، دامنه حرکتی آرنج (001/0=P) و مچ دست (001/0=P) بود. گروه تمرین، بهبود معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل در متغیرهای گرفتگی عضلات آرنج (01/0=P)، بهبود تعادل عملکردی (001/0=P)، بهبود سرعت (04/0=P)، دامنه حرکتی آرنج (001/0=P) و مچ دست (001/0=P) نشان دادند.
نتیجه‌گیری: تمرینات پایدارسازی عصبی-عضلانی پویا، قابلیت بهبود عملکرد را در کودکان مبتلا به همی‌پلژی دارد و باعث بهبود زندگی بی‌تحرک در این کودکان می‌شود. لذا استفاده از این نوع تمرینات در برنامه‌های درمانی این گروه از کودکان به عنوان یک رویکرد موثر توصیه می‌شود.
واژه‌های کلیدی: تمرینات پایدارسازی عصبی-عضلانی پویا، تعادل، سرعت، دامنه حرکتی، فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
کودکان
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
