دوره 9، شماره 4 - ( زمستان 1402 )                   جلد 9 شماره 4 صفحات 26-14 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


استادیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکدهی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
چکیده:   (722 مشاهده)
مقدمه و هدف: افت شنوایی شغلی عمدتاً در مواجهه با سطوح بالای صدا ایجاد میشود و عوامل فردی و محیطی زیادی در ایجاد آن نقش دارند. مطالعهی حاضر با هدف تعیین نقش میانجی ویژگی شخصیتی در ارتباط بین درک ریسک صدا و میزان افت شنوایی شغلی انجام شد.

روش کار: مطالعهی توصیفی و مقطعی حاضر بر روی 200 نفر از شاغلان در معرض صدای بالای 85 دسیبل در یکی از صنایع تولیدی صورت گرفت. از پرسشنامهی درک ریسک برای سنجش درک ریسک و از پرسشنامهی شخصیتی هگزاکو (HEXACO) برای سنجش ویژگی شخصیتی و از دسـتگاه ادیـومتری مـدل MEVOX-SA900 برای سنجش میزان افت شنوایی بهره گرفته شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS-25 و با محاسبهی میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و مدلسازی ساختاری با استفاده از AMOS-24 انجام شد.

یافتهها: میانگین افت کلی شنوایی 61/8 دسیبل بود و 79 درصد از کارگران وضعیت شنوایی طبیعی داشتند. همچنین، میانگین نمرهی درک کلی ریسک کارگران 19/6±95/73 بود. ویژگیهای شخصیتی هیجانپذیری و صداقت بهترتیب، بیشترین و کمترین سطوح را در بین ویژگیهای شخصیتی نشان دادند. دو مؤلفهی درک کلی ریسک شامل نگرش و درک ریسک و ویژگی شخصیتی هیجانپذیری همبستگی مثبت و معنیداری را با افت شنوایی نشان دادند. ویژگی شخصیتی با درک ریسک همبستگی معنیداری نداشت.

نتیجهگیری: درک بالاتری از ریسک لزوماً به معنای افت شنوایی کمتر نیست؛ ازاینرو، در طرحریزی برنامههای حفاظت شنوایی متغیرهای دیگری همچون ویژگیهای شخصیتی کارگران نیز باید لحاظ شود.
متن کامل [PDF 804 kb]   (158 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بهداشت حرفه ای

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.