استادیار، دکترای تخصصی علوم تشریح، گروه علوم تشریحی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران
چکیده: (2658 مشاهده)
مقدمه و هدف: جهتگیری هدف یکی از متغیرهای مهم در کیفیت فرایند یادگیری و پیشرفت تحصیلی افراد است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین جهتگیری هدف و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی و مقطعی بود که در سال 1401 انجام شد. روش نمونهگیری به صورت طبقهای و خوشهای بود. نمونه مطالعه 259 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان بودند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه هدفگرایی تحصیلی بوفارد و همکاران (1998) و معدل دانشجو در ترم گذشته بود. دادهها با استفاده از نرمافزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 24 تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین سنی دانشجویان (2/4 ±) 24/3 سال و معدل ترم گذشته آنها (1/25 ±) 16/57 بود. میانگین نمره مؤلفه پرهیز از شکست (4/11 ±) 20/32، عملکرد (5/58 ±) 14/08 و هدف-تسلط (3/82 ±) 9/43 بود. ضریب همبستگی نشان داد اگرچه رابطه مثبتی بین مؤلفههای هدفگرایی با پیشرفت تحصیلی وجود دارد، این روابط معنادار نیست. همچنین ضریب همبستگی نشان داد ترم تحصیلی رابطه مثبت و معناداری با مؤلفههای جهتگیری عملکردی و جهتگیری تسلط دارد، اما رابطه منفی آن با پرهیز از شکست معنادار نبود.
نتیجهگیری: بر اساس این مطالعه، بین سه مؤلفه جهتگیری هدف با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری یافت نشد. پیشنهاد میشود برنامهریزان آموزشی شرایط آموزشی را به نحوی فراهم کنند و ارتقا دهند که دانشجویان به سمت اهداف تسلطی و عملکردی حرکت کنند و از جهتگیری اجتنابی دور شوند.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آموزش پزشکی