دوره 8، شماره 3 - ( پاییز 1401 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 88-78 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mashhadi R, Ghanifar M, Jafar Tabatabaei T S, Jafar Tabatabaei S S. Effectiveness of Positive Thinking Training in Academic Engagement and Social Happiness of Depressed Students. J Health Res Commun 2022; 8 (3) :78-88
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-740-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-740-fa.html
مشهدی رضا، غنی فر محمد حسن، جعفر طباطبایی تکتم سادات، جعفر طباطبایی سمانه سادات. اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش آموزان افسرده. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1401; 8 (3) :78-88
استادیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
چکیده: (1330 مشاهده)
مقدمه و هدف: افسردگی به‌عنوان اختلال روانی رایج ممکن است فرایند تحصیلی و روان‌شناختی دانش‌آموزان را با آسیب جدی مواجه کند،؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش‌آموزان افسرده بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر زاهدان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از بین آن‌ها 30 نفر واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شد. این افراد به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش‌نامه درگیری تحصیلی ریو و تسنگ (2011) و نشاط اجتماعی زارع و امین‌پور (1390) پاسخ دادند. گروه آزمایش به‌صورت گروهی آموزش مثبت‌اندیشی سلیگمن و همکاران (2005) را در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای در دو ماه دریافت کرد و گروه گواه آموزشی ندید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش مثبت‌اندیشی منجر به افزایش درگیری تحصیلی (0/01>P، 53/262=F) و افزایش نشاط اجتماعی (0/01>P، 71/399=F) در دانش‌آموزان افسرده شد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد مهارت‌های مثبت‌اندیشی به‌طور مؤثری باعث بهبود درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش‌آموزان افسرده شده است. نتایج این پژوهش ضرورت کاربرد آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی را در بهبود ویژگی‌های روان‌شناختی اجتماعی-تحصیلی دانش‌آموزان افسرده خاطرنشان می‌سازد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر زاهدان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از بین آن‌ها 30 نفر واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شد. این افراد به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش‌نامه درگیری تحصیلی ریو و تسنگ (2011) و نشاط اجتماعی زارع و امین‌پور (1390) پاسخ دادند. گروه آزمایش به‌صورت گروهی آموزش مثبت‌اندیشی سلیگمن و همکاران (2005) را در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای در دو ماه دریافت کرد و گروه گواه آموزشی ندید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش مثبت‌اندیشی منجر به افزایش درگیری تحصیلی (0/01>P، 53/262=F) و افزایش نشاط اجتماعی (0/01>P، 71/399=F) در دانش‌آموزان افسرده شد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد مهارت‌های مثبت‌اندیشی به‌طور مؤثری باعث بهبود درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش‌آموزان افسرده شده است. نتایج این پژوهش ضرورت کاربرد آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی را در بهبود ویژگی‌های روان‌شناختی اجتماعی-تحصیلی دانش‌آموزان افسرده خاطرنشان می‌سازد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
