دوره 7، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 47-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مربی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، جیرفت، ایران
چکیده: (1412 مشاهده)
مقدمه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری‌های انگلی مشترک بین انسان و حیوان است که عامل آن تک‌یاخته‌ای از جنس لیشمانیا است. این بیماری در بسیاری از نقاط دنیا به‌ویژه ایران شیوع دارد. هدف این مطالعه بررسی روند لیشمانیای جلدی در شهرستان گراش طی سالهای 1386 تا 1398 است.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه ثانویه است که اطلاعات ثبت‌شده بیماران شامل سن، جنس، محل ضایعه، تعداد ضایعات، مخزن و نوع بیماری، نوع ساختمان و محل سکونت جمع‌آوری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: از تعداد 562 نفر بیمار بررسی‌شده، 276 نفر مرد و 286 نفر زن بودند. لیشمانیای جلدی در 48/6درصد از کل مبتلایان از طریق بالینی و در 51/4 درصد به روش آزمایشگاهی تشخیص داده شده بود. بیشترین و کمترین میزان ابتلا به ترتیب در گروه سنی زیر 10 سال و بالای 61 سال بود. بیشترین فراوانی تعداد ضایعات در مبتلایان لیشمانیوز نوع شهری و بیشترین نواحی درگیر شامل دست و صورت (30/56 درصد) بود. 66 درصد از بیماران به نوع شهری و 34 درصد به نوع روستایی مبتلا شده بودند. 61/21 درصد از بیماران در منازل نوساز و بقیه در ساختمان‌های قدیمی، 33 درصد ساکن شهر و 67 درصد در روستاهای شهرستان ساکن بودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع زیاد لیشمانیای جلدی در شهرستان گراش و افزایش آن در سال 1396، به برنامه‌ریزی منسجم و اقدامات بهداشتی مؤثر توسط مسئولان واحدهای مختلف و مشارکت عمومی برای جلوگیری از انتشار بیماری نیاز است.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه ثانویه است که اطلاعات ثبت‌شده بیماران شامل سن، جنس، محل ضایعه، تعداد ضایعات، مخزن و نوع بیماری، نوع ساختمان و محل سکونت جمع‌آوری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: از تعداد 562 نفر بیمار بررسی‌شده، 276 نفر مرد و 286 نفر زن بودند. لیشمانیای جلدی در 48/6درصد از کل مبتلایان از طریق بالینی و در 51/4 درصد به روش آزمایشگاهی تشخیص داده شده بود. بیشترین و کمترین میزان ابتلا به ترتیب در گروه سنی زیر 10 سال و بالای 61 سال بود. بیشترین فراوانی تعداد ضایعات در مبتلایان لیشمانیوز نوع شهری و بیشترین نواحی درگیر شامل دست و صورت (30/56 درصد) بود. 66 درصد از بیماران به نوع شهری و 34 درصد به نوع روستایی مبتلا شده بودند. 61/21 درصد از بیماران در منازل نوساز و بقیه در ساختمان‌های قدیمی، 33 درصد ساکن شهر و 67 درصد در روستاهای شهرستان ساکن بودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع زیاد لیشمانیای جلدی در شهرستان گراش و افزایش آن در سال 1396، به برنامه‌ریزی منسجم و اقدامات بهداشتی مؤثر توسط مسئولان واحدهای مختلف و مشارکت عمومی برای جلوگیری از انتشار بیماری نیاز است.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
عفونی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |