جمشید بهمئی، باقر پهلوان زاده، زهرا عبدالهی، ابراهیم خرازی نژاد، مریم جعفرپوریان،
دوره ۹، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه و هدف: جهت‌گیری هدف یکی از متغیرهای مهم در کیفیت فرایند یادگیری و پیشرفت تحصیلی افراد است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین جهت‌گیری هدف و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی و مقطعی بود که در سال ۱۴۰۱ انجام شد. روش نمونه‌گیری به صورت طبقه‌ای و خوشه‌ای بود. نمونه مطالعه ۲۵۹ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان بودند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه هدف‌گرایی تحصیلی بوفارد و همکاران (۱۹۹۸) و معدل دانشجو در ترم گذشته بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۶ و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی دانشجویان (۲/۴ ±) ۲۴/۳ سال و معدل ترم گذشته آن‌ها (۱/۲۵ ±) ۱۶/۵۷ بود. میانگین نمره مؤلفه پرهیز از شکست (۴/۱۱ ±) ۲۰/۳۲، عملکرد (۵/۵۸ ±) ۱۴/۰۸ و هدف-تسلط (۳/۸۲ ±) ۹/۴۳ بود. ضریب همبستگی نشان داد اگرچه رابطه مثبتی بین مؤلفه‌های هدف‌گرایی با پیشرفت تحصیلی وجود دارد، این روابط معنادار نیست. همچنین ضریب همبستگی نشان داد ترم تحصیلی رابطه مثبت و معناداری با مؤلفه‌های جهت‌گیری عملکردی و جهت‌گیری تسلط دارد، اما رابطه منفی آن با پرهیز از شکست معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه، بین سه مؤلفه جهت‌گیری هدف با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری یافت نشد. پیشنهاد می‌شود برنامه‌ریزان آموزشی شرایط آموزشی را به نحوی فراهم کنند و ارتقا دهند که دانشجویان به سمت اهداف تسلطی و عملکردی حرکت کنند و از جهت‌گیری اجتنابی دور شوند.
