محمد تقی بادله شموشکی، نرگس بیگم میر بهبهانی، مائده آریا خواه، مهسا لطیفی زاده، نگار جهانشاهی،
دوره ۶، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه و هدف: تشخیص سرطان در فرزندان، بحرانی برای خانواده است که موجب ایجاد اختلالاتی در کیفیت زندگی والدین می‌شود. تابآوری یکی از راهبردهای مناسب برای ارتقای کیفیت زندگی است. تابآوری به سازگاری در برابر بیماری‌ها و عوامل تنش‌زا در زندگی اشاره دارد. همچنین باور دینی، در زندگی اجتماعی، روان‌شناختی و تابآوری نقش مهمی را بر عهده دارد. تحقیق حاضر به‌منظور تبیین رابطه باورهای دینی با کیفیت زندگی و تابآوری مادران کودکان سرطانی انجام شده است.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری ۱۲۳ نفر از مادران کودکان سرطانی بودند که در سال ۱۳۹۸ به بخش سرطان بیمارستان طالقانی شهر گرگان مراجعه کرده‌اند که با روش سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش‌نامه تابآوری کانر و دیویدسون، پرسش‌نامه دین‌داری خدایاری‌فرد و پرسش‌نامه کیفیت زندگی مراقبان سرطان ویتزنر جمع‌اوری شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ۱۷ SPSS، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه‌وتحلیل شدند. ۰/۰۵P< به‌عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن است که باور دینی با تابآوری رابطه مثبت معنادار دارد، درحالی‌که بین باور دینی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: مبتنی بر یافته‌ها، باورهای دینی عامل کارآمد و مؤثری در تابآوری مادران کودکان سرطانی است؛ بنابراین، چاره‌جویی برای تدوین خدمات بالینی سودمند و برنامه‌های مشاوره‌ای مناسب و هدفمند به‌منظور بهبود کیفیت زندگی این مادران و فرزندانشان ضروری به نظر می‌رسد.
