دوره 9، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 76-66 |
برگشت به فهرست نسخه ها
2. متخصص پزشکی اجتماعی، دانشیار دانشکده مجازی مدیریت و آموزش پزشکی تهران دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
چکیده: (1681 مشاهده)
مقدمه و هدف: شواهد نشان می‌دهد، سطح بالای هوش هیجانی در کارکنان مراقبت‌های بهداشتی منجر به ارتباط بهتر با بیماران و درنهایت رضایتمندی آنان می‌شود. در این راستا و با توجه به ارتباط غیرقابل‌انکار و پیچیده هوش هیجانی و مهارت‌های ارتباطی، پژوهش حاضر طراحی و اجرا گردید.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است. مشارکت‌کنندگان پژوهش، 121 نفر از مراقبین و بهورزان شهرستان‌های قروه و دهگلان بودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل چک‌لیست ارزیابی مهارت‌های ارتباطی به شیوه مشاهده، پرسش‌نامه‌های استاندارد مهارت‌های ارتباطی کویین دام و هوش هیجانی شیرینگ به روش خود اظهاری است. جهت آنالیز داده‌ها، آمار توصیفی، تحلیل واریانس و رگرسیون خطی انجام گردید.
یافته‌ها: نتایج خوداظهاری هوش هیجانی و مهارت‌های ارتباطی نشان داد، تنها 82 درصد آزمودنی‌ها هوش هیجانی بالا و 2/23 درصد مهارت‌های ارتباطی بالا داشتند. ارزیابی مهارت‌های ارتباطی با شیوه مشاهده نشان داد که کارکنان درزمینه معرفی خود به مراجعین، توضیح روند درمان و حفظ آرامش مراجعین نمره پایینی را کسب کرده‌اند. 7/04% مهارت گوش کردن فعال را دارا بودند. ضرایب تعیین رگرسیونی نشان داد 86 درصد از واریانس هوش هیجانی به متغیر مهارت‌های ارتباطی مربوط است.
نتیجه‌گیری: در کل، یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر سطح متوسط هوش هیجانی و مهارت‌های ارتباطی در بهورزان و مراقبین سلامت است. در رابطه با ضعف‌های ارتباطی مشاهده‌شده در ابعاد عاطفی، مداخله مؤثر در مشارکت‌کنندگان پژوهش توصیه می‌گردد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است. مشارکت‌کنندگان پژوهش، 121 نفر از مراقبین و بهورزان شهرستان‌های قروه و دهگلان بودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل چک‌لیست ارزیابی مهارت‌های ارتباطی به شیوه مشاهده، پرسش‌نامه‌های استاندارد مهارت‌های ارتباطی کویین دام و هوش هیجانی شیرینگ به روش خود اظهاری است. جهت آنالیز داده‌ها، آمار توصیفی، تحلیل واریانس و رگرسیون خطی انجام گردید.
یافته‌ها: نتایج خوداظهاری هوش هیجانی و مهارت‌های ارتباطی نشان داد، تنها 82 درصد آزمودنی‌ها هوش هیجانی بالا و 2/23 درصد مهارت‌های ارتباطی بالا داشتند. ارزیابی مهارت‌های ارتباطی با شیوه مشاهده نشان داد که کارکنان درزمینه معرفی خود به مراجعین، توضیح روند درمان و حفظ آرامش مراجعین نمره پایینی را کسب کرده‌اند. 7/04% مهارت گوش کردن فعال را دارا بودند. ضرایب تعیین رگرسیونی نشان داد 86 درصد از واریانس هوش هیجانی به متغیر مهارت‌های ارتباطی مربوط است.
نتیجه‌گیری: در کل، یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر سطح متوسط هوش هیجانی و مهارت‌های ارتباطی در بهورزان و مراقبین سلامت است. در رابطه با ضعف‌های ارتباطی مشاهده‌شده در ابعاد عاطفی، مداخله مؤثر در مشارکت‌کنندگان پژوهش توصیه می‌گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پزشکی اجتماعی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |