دوره 8، شماره 1 - ( بهار 1401 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 59-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
چکیده: (1427 مشاهده)
مقدمه و هدف: دیابت حاملگی شایع‌ترین عارضه متابولیک بارداری است که بسته به معیارهای تشخیصی، 10 تا 15 درصد از کل حاملگی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد.
روش کار: این پژوهش از نوع مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان باردار مراجعهکننده به بیمارستان میلاد تهران در سال 1398 بود که دیابت بارداری داشتند. به‌منظور تشکیل دو گروه با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند (با در نظر گرفتن ملاک‌های ورود و خروج)، 30 بیمار انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی به دو گروه 15 نفری (درمان متمرکز بر شفقت و گروه گواه) اختصاص یافتند. آموزش شفقت خود برای گروه آزمایش انجام شد. همچنین مرحله پیگیری سه ماه روی هر دو گروه اجرا شد. برای گروه گواه مداخله‌ای انجام نشد. ابزار پژوهش کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده‌ها با استفاده از آزمون اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان متمرکز بر شفقت تأثیر معناداری بر بهبود کیفیت زندگی (0/01>P) در زنان مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با گروه گواه داشت. همچنین تأثیر درمان متمرکز بر شفقت تا مرحله پیگیری ثابت ماند.
نتیجه‌گیری: درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری تأثیر داشته است و می‌توان از این روش به‌منظور کاهش مشکلات زنان مبتلا به دیابت بارداری استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
زنان و زایمان و نازایی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |