دوره 6، شماره 4 - ( زمستان 1399 )
جلد 6 شماره 4 صفحات 50-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه مدیریت محیطزیست، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (1962 مشاهده)
مقدمه و هدف: طی دهه گذشته، جامعه علمی متوجه تأثیرات مهم گردوغبار موجود در هوا بر آب‌وهوا، سلامت انسان، محیطزیست و بخش‌های مختلف اقتصادی اجتماعی شده است. رابطه بین غلظت گردوغبار و سلامت انسان‌ها یک رابطه معکوس است، به‌طوری‌که با افزایش غلظت گردوغبار بر تعداد مبتلایان به بیمارهای قلبی و تنفسی افزوده و سلامت انسان به‌طوری جدی تهدید می‌شود. یکی از بلایای طبیعی که شهرستان زابل را به دلیل موقعیت جغرافیایی و نزدیکی آن با بستر خشک تالاب هامون تحت تأثیر قرار می‌دهد، پدیده نامطلوب طوفان‌های گردوغباری است. هدف اصلی این پژوهش بررسی تغییرات زمانی غلظت گردوغبار در دوره 10 ساله در شهرستان زابل است.
روش کار: به‌منظور بررسی آلودگی هوا در شهر زابل غلظت ذرات گردوغبار (PM10) در دوره زمانی 10 ساله از سال 1389 تا 1398 با استفاده از دستگاه‌های ثابت سنجش آلودگی هوا اندازه‌گیری شد. تمام داده‌ها به‌صورت متوسط روزانه و سالانه مرتب و تغییرات آن در این بازه زمانی بررسی شد. به‌منظور بررسی تغییرات کیفی هوا، داده‌های مدنظر بر اساس شاخص‌های استاندارد کیفیت هوا AQI محاسبه و تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: طی دوره مطالعه، میانگین غلظت سالانه PM10 از سال 1389 تا 1398 به ترتیب 405، 425، 451، 659، 532، 152، 222، 196، 170 و 67 میکروگرم بر مترمکعب بوده است. بیشترین مقدار غلظت ذرات مربوط به فصل تابستان 1395 با متوسط 4932 میکروگرم بر مترمکعب تعیین شد که به دلیل وقوع طوفان‌های 120 روزه و بستر خشک تالاب هامون و انتقال ذرات گردوغبار اتفاق می‌افتد.
نتیجه‌گیری: بر اساس استاندارد، غلظت ذرات معلق PM10 نباید از 150 میکروگرم بر مترمکعب تجاوز کند. این در حالی است که این مقدار طی دوره 10 ساله چندین برابر حد استاندارد بوده و در بیشترین مقدار اندازه‌گیری شده به 33 برابر حد استاندارد رسیده است.
روش کار: به‌منظور بررسی آلودگی هوا در شهر زابل غلظت ذرات گردوغبار (PM10) در دوره زمانی 10 ساله از سال 1389 تا 1398 با استفاده از دستگاه‌های ثابت سنجش آلودگی هوا اندازه‌گیری شد. تمام داده‌ها به‌صورت متوسط روزانه و سالانه مرتب و تغییرات آن در این بازه زمانی بررسی شد. به‌منظور بررسی تغییرات کیفی هوا، داده‌های مدنظر بر اساس شاخص‌های استاندارد کیفیت هوا AQI محاسبه و تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: طی دوره مطالعه، میانگین غلظت سالانه PM10 از سال 1389 تا 1398 به ترتیب 405، 425، 451، 659، 532، 152، 222، 196، 170 و 67 میکروگرم بر مترمکعب بوده است. بیشترین مقدار غلظت ذرات مربوط به فصل تابستان 1395 با متوسط 4932 میکروگرم بر مترمکعب تعیین شد که به دلیل وقوع طوفان‌های 120 روزه و بستر خشک تالاب هامون و انتقال ذرات گردوغبار اتفاق می‌افتد.
نتیجه‌گیری: بر اساس استاندارد، غلظت ذرات معلق PM10 نباید از 150 میکروگرم بر مترمکعب تجاوز کند. این در حالی است که این مقدار طی دوره 10 ساله چندین برابر حد استاندارد بوده و در بیشترین مقدار اندازه‌گیری شده به 33 برابر حد استاندارد رسیده است.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت محیط زیست
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |