دوره 6، شماره 1 - ( بهار 1399 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 57-48 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
چکیده: (2020 مشاهده)
مقدمه و هدف: صدا یکی از عوامل زیان‌آور فیزیکی محیط کار است که می‌تواند به‌عنوان عامل استرس‌زا عمل کند. رانندگان اتوبوس‌های شهری در معرض صدای ناشی از محیط و اتوبوس قرار دارند. این عامل می‌تواند به ایجاد استرس در بین رانندگان اتوبوس‌ها منجر شود؛ بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر میزان مواجهه صوتی بر استرس شغلی رانندگان اتوبوس‌های شهری بجنورد در سال 1397 انجام شد.
روش کار: این مطالعه ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ به‌صورت ﻣﻘﻄﻌـﯽ انجام شد. در این مطالعه 110 نفر از رانندگان اتوبوس‌های شهری شهر بجنورد بررسی شدند. به‌منظور بررسی استرس شغلی از پرسش‌نامه فیلیپ ال رایس (1992) و برای اندازه‌گیری میزان مواجهه با صدا از دستگاه صداسنج مدل 971-SVANTEK استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20، آماره‌های توصیفی (میانگین و انحراف‌معیار) و آزمون‌های آماری همبستگی استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد میزان استرس شغلی 102 نفر از رانندگان بالا بوده است (92/7 درصد) و 4 نفر استرس متوسط و 4 نفر نیز استرس کم داشته‌اند. نتایج اندازه‌گیری صدا نشان داد در تمامی رانندگان میزان مواجهه در حد استاندارد بوده است. میانگین تراز معادل مواجهه با صدا (LAeq) 75/43 دسی‌بل با انحراف‌معیار 2/74 بوده است. بین تراز معادل مواجهه با صدا و استرس رانندگان رابطه معنی‌داری وجود نداشته است، اما بین تراز معادل صدا و متغیر علاقه‌مندی به کار رابطه معنی‌دار وجود داشته است (<0/01p).
نتیجه‌گیری: میزان استرس شغلی در رانندگان اتوبوس شهر بجنورد زیاد و میزان مواجهه با صدا در رانندگان کمتر از حد آستانه مجاز بوده است. ازآنجاکه بررسی آماری رابطه معنی‌داری را بین استرس شغلی و میزان مواجهه با صدا نشان نداد، این یافته با توجه کم‌بودن میزان مواجهه با صدا توسط رانندگان قابل‌قبول است.
روش کار: این مطالعه ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ به‌صورت ﻣﻘﻄﻌـﯽ انجام شد. در این مطالعه 110 نفر از رانندگان اتوبوس‌های شهری شهر بجنورد بررسی شدند. به‌منظور بررسی استرس شغلی از پرسش‌نامه فیلیپ ال رایس (1992) و برای اندازه‌گیری میزان مواجهه با صدا از دستگاه صداسنج مدل 971-SVANTEK استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20، آماره‌های توصیفی (میانگین و انحراف‌معیار) و آزمون‌های آماری همبستگی استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد میزان استرس شغلی 102 نفر از رانندگان بالا بوده است (92/7 درصد) و 4 نفر استرس متوسط و 4 نفر نیز استرس کم داشته‌اند. نتایج اندازه‌گیری صدا نشان داد در تمامی رانندگان میزان مواجهه در حد استاندارد بوده است. میانگین تراز معادل مواجهه با صدا (LAeq) 75/43 دسی‌بل با انحراف‌معیار 2/74 بوده است. بین تراز معادل مواجهه با صدا و استرس رانندگان رابطه معنی‌داری وجود نداشته است، اما بین تراز معادل صدا و متغیر علاقه‌مندی به کار رابطه معنی‌دار وجود داشته است (<0/01p).
نتیجه‌گیری: میزان استرس شغلی در رانندگان اتوبوس شهر بجنورد زیاد و میزان مواجهه با صدا در رانندگان کمتر از حد آستانه مجاز بوده است. ازآنجاکه بررسی آماری رابطه معنی‌داری را بین استرس شغلی و میزان مواجهه با صدا نشان نداد، این یافته با توجه کم‌بودن میزان مواجهه با صدا توسط رانندگان قابل‌قبول است.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت حرفه ای
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |