مقدمه و هدف: آسیب نیدل استیک از جمله رایج ترین آسیب های شغلی در پرستاران است که به دلیل خطر بالقوه انتقال بیماری های عفونی منتقل شونده از راه خون و ترشحات حائز اهمیت می باشد. در این راستا، مطالعه حاضر به صورت مقطعی در ارتباط با پرستاران چهار بیمارستان شهرستان ساری شفا، امام، بوعلی و امیر در سال 1396 انجام شد.روش کار: از مجموع 212 پرستار شاغل در بیمارستان های مذکور که به روش سرشماری انتخاب شدند، 132 نفر پرسشنامه را تکمیل کردند. اطلاعات ب هدست آمده با استفاده از نرم افزار SSPS 21 ، آمار توصیفی و آزمون های رگرسیون لجستیک و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: ﭘس از ﺮﺑرﺳی داده ها مشخص شد که 6/ 60 درصد از کارکنان زن و 4/ 39 درصد مرد بودند. از نظر مواجهه و آسیب با وسایل نوک تیز، ارتباط معناداری بین زنان و مردان وجود نداشت. شایان ذکر است که حدود 1/ 38 درصد از کارکنان حداقل یک بار دچار آسیب با وسایل نوک تیز آلوده به خون بیمار شده بودند. در میان حوادث ناشی از اجسام برنده، بالاترین میزان بروز حادثه مربوط به فرورفتن سرسوزن با 7/ 64 درصد از کل موارد اختصاص داشت و بیشترین اقدام فوری پس از حادثه  4/ 82 درصد شست و شوی زخم با آب و صابون بود. باید خاطرنشان ساخت که 7/ 62 درصد از دلایل بروز نیدل استیک از نظر کارکنان حجم زیاد کار بود.نتیجه گیری: با توجه به فراوانی آسیب نیدل استیک در پرستاران لازم است که مدیران پرستاری، روش های پیشگیری از آسیب و نحوه برخورد با این مشکل از جمله ایم نسازی محیط کار، کامل کردن پوشش واکسیناسیون و برقراری سیستم گزارش دهی را مورد توجه قرار دهند.