مقدمه و هدف: ترک شغل پرستاران یکی از مسائل مهم مدیران پرستاری مب اشد. عواملی بسیاری از قبیل استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری بر ترک شغل پرستاران تأثیر می گذارند. در این راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین استرس شغلی، کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک شغل پرستاران می باشد. روش کار: پژوهش کاربردی و توصیفی- همبستگی حاضر در سال 1395 در ارتباط با یک نمونه 274 نفری از پرستاران بیمارستا نهای دولتی و خصوصی استان گیلان که به صورت تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند انجام شد. برای جمع آوری داد ه ها از پرسشنامه های استاندارد استرس شغلی (1994)Eliot، کیفیت زندگی کاری (1973) Walton و تمایل به ترک شغل (2007) Kim  استفاده گردید. تحلیل یافته ها نیز توسط نرم افزار SPSS 22 ، آمار توصیفی، آزمون T مستقل و ضریب همبستگی Pearson انجام شد. یافته ها: سطح استرش شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران و میزان تمایل به ترک شغل در آ نها در حد متوسط برآورد شد که در این میان استرس شغلی و تمایل به ترک شغل در پرستاران شاغل در بیمارستان های خصوصی بیشتر از پرستاران بیمارستان های دولتی بود (05 / P<0 ). همچنین همبستگی منفی و معناداری بین تمایل به ترک شغل و کیفیت زندگی کاری به دست آمد ( 461 / P<0/01 ،r=-0 )؛ درحالی که بین تمایل به ترک شغل و استرس شغلی همبستگی مثبت و معناداری مشاهده شد ( 483 / P<0/01 ،r=0). نتیجه گیری: بر مبنای نتایج مشاهده شد که بین کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی با تمایل به ترک شغل همبستگی معناداری وجود دارد. همچنین به منظور ماندگاری نیروی کار مجرب لازم است مدیران استراتژی های مناسبی را برای افزایش کیفیت زندگی کاری و کاهش استرس شغلی به کار گیرند.